با خوشدلان مگوئید اسرار می پستی
کانان خبر ندارند از گریه های مستی
ساقی ز بار هستی بر لب رسید جانها
جامی بیار و بستان ما را ز دست هستی
شیخم به طعنه گفتا دین تو چیست؟ گفتم :
گر کافرم نخوانی مستی و می پرستی
خاکم که در بلندی بازیچۀ نسیمم
یاران رها کنیدم در تنگنای پستی
شرمم نمی دهد ره بر آستان وصلت
کز کوته آستینان ناید دراز دستی
سارا عاشقتم
وباز هم«لـیلا دوبـاره قـسمـت ابـن الـسـلام شــد »