سلام دوستان من این سایت رو هک کردم و ادمین نیستم 

میخواستم این وبلاگ رو خراب کنم ولی چند تا از مطالبشو خوندم خوشم اومد.

من عرفانم و عاشق دختریم به اسمه سارا اونم من رو دوست داره ولی الان یک هفتس ندیدمش نمیدونم دوستم داره هنوز یانه ولی اومید دارم دوستم داشته باشه من عاشقشم میخوامش و به قول پسر عمم هرچی که بخواد به زور الله اکبر هم که شده انجامش میدم 

ممنونم از ادمین عزیز که این وبلاگ رو درست کرد اره دوستان یک هکر هم عاشق میشه ماهم احساس داریم 

hacker mr 50%

لـبـیک  لا  شـریک  لـبـت  جـز من  و خـودت

گفتمش : کُشتی مــــرا بر گـــردنت خــــون منست

گفت : از جــآن بگذرد آنکس کــــه مفتون منست

گفتمش : با بــوسه ای کــردی زخود بیخود مـــرا

گفت : این خاصیت لبهـــــای میگــــــــون منست

گفتمش : عشق تـــو عالمگیر کـــرد افسانـــــه ام

گفت :این افسانـــــه سازیها ز افســــــون منست

گفتمش : من والــه و شیــدا و مجنـــــون تــــوام

گفت : شهـــری والــــه و شیــدا و مجنـون منست

گفتم ای گل رسم قانــــون نکویـــان چیست ؟گفت

بیوفـــائی رسم من، بیـــــــداد قانـــــــــون منست

گفتمش : چون طبع من قـد تو موزون است گفــت

طبع موزون تــوهم از قــــــد مــــوزون من است

همراه عاشق

به نام خدایی که عشق را به زیبایی آفرید

گفتم:

نمی دانم که در قید که هستی؟

طرفدار خدا یا بت پرستی؟

نمی دانم در این دنیای محشر

به چه عشقی چنین ساکت نشستی

گفت :

طرفدار خدای عشقم ای یار

از این عاشق کشی ها دست بردار

که کار بت پرسته ، بی وفایی

نه من که غصه مه درد جدایی

گفتم:

خدا را با تو هرگز نیست کاری

که تو خود ، ناخدای روزگاری

به روی زورقی درهم شکسته

مثه ماهی ، که رو ابرا نشسته

گفت:

اگر من ناخدایم ، با خدایم

نکن تو از خدای خود جدایم

به تو محتاجم ای یار موافق

به تو محتاجم ای همراه عاشق

گفتم:

خدای عشق تو ، داره خدایی

که تو دینش ، گناهه بی وفایی

بگو رندانه می گویی ، صد افسوس

تو نور مایی و من نور فانوس

تو هشیارانه گفتی یا ز مستی؟

نفهمیدم که در قید که هستی؟

گفت:

من غرق سکوتم تو بخوان

قصه پرداز تویی

من هیچم و پوچم تو بمان

سینه و راز تویی

به تو محتاجم ای یار موافق

به تو محتاجم ای همراه عاشق

 گفتم نه ........

من غرق سکوتم تو بخوان

قصه پرداز تویی

من هیچم و پوچم تو بمان

سینه و راز تویی

من روبه زوالم ، دم آغاز تویی

به تو محتاجم ای یار موافق

به تو محتاجم ای همراه عاشق

با خوشدلان مگوئید اسرار می پستی

کانان خبر ندارند از گریه های مستی

ساقی ز بار هستی بر لب رسید جانها

جامی بیار و بستان ما را ز دست هستی

شیخم به طعنه گفتا دین تو چیست؟ گفتم :

گر کافرم نخوانی مستی و می پرستی

خاکم که در بلندی بازیچۀ نسیمم

یاران رها کنیدم در تنگنای پستی

شرمم نمی دهد ره بر آستان وصلت

کز کوته آستینان ناید دراز دستی

هر جا که سفرکردم ، تو همسفرم بودی

وز هر طرفی رفتم ، توراهبرم بودی

با هر که سخن گفتم ، پاسخ زتو بشنیدم

برهرکه نظر کردم ، تو درنظرم بودی

در خنده ی من چون گل ، درکنج لبم خفتی

درگریه ی من چون اشک ، درچشم ترم بودی

در صبحگاه عشرت ، همدوش تو میرفتم

در شامگاه غربت ، بالین سرم بودی

آواز چو می خواندم ، سوز تو به سازم بود

پرواز چو میکردم ، تو بال و پرم بودی

هرگز دل من بر تو ، یار دگری نگزید

گر خواست که بگزیند ، یار دگرم بودی

   
اون زمان که قلب ما پر بود از شادی و شور

روزی که تو را دیدم موهاتو بافته بودی

با گل سفید یاس ، گلوبند ساخته بودی

بعد از اون روز قشنگ ، از خدا رازی شدم

از دم صبح تا غروب با تو همبازی شدم

چه روزهای خوبی بود ، ولی افسوس زود گذشت

تا یه چشم به هم زدیم ، روز و هفته ها گذشت

یادمه روی درخت دو تا دل کنده بودیم

سال بعد ، از اون کوچه ما دیگه رفته بودیم

شاید اون دلا دیگه خشکیده رو ساقه ها

شاید هم بزرگ شده زیر بال شاخه ها

چه روزهای خوبی بود ، ولی افسوس زود گذشت

تا یه چشم به هم زدیم ، عمرمون مثل باد گذشت 

چه كند با رخ پژمرده من گل به چمن ؟

چه كند با دل افسرده من لاله به باغ ؟

من چه دارم كه برم در بر آن غیر از اشك ؟

وین چه دارد كه نهد بر دل من غیر از داغ ؟

عمر پا بر دل من می نهد و می گذرد ...

می برد مژده آزادی زندانی را ،

زودتر كاش به سر منزل مقصود رسد

سحری جلوه كند این شب ظلمانی را .

پنجه مرگ گرفته ست گریبان امید

شمع جانم همه شب سوخته بر بالینش

روح آزرده من می رمد از بوی بهار

بی تو خاری ست به دل ، خنده فروردینش

عمر پا بر دل من می نهد و می گذرد ...

كاروانی همه افسون ، همه نیرنگ و فریب !

سالها باغ و بهارم همه تاراج خزان

بخت بد ، هرچه كشیدم همه از دست حبیب

دیدن روی گل و سیر چمن نیست بهار

به خدا بی رخ معشوق ، گناه است ! گناه !

آن بهار است كه بعد از شب جانسوز فراق

به هم آمیزد ناگه ... دو تبسم : دو نگاه !

در شعر من چرخی بزن ای هد هد دیوانه ام یاری کن اینک قلب را ای مستی بی باد ه ام ما را به دریای جنون گه می کشی گه میروی با من نکن ای جان من ! تو شمع ومن پروانه ام در وادی بی صبر خویش هم تاز من زین مرگ باش افسرده تر از من نگو ،دیدی ولی زندانی ام! آخر شبی از درد خویش فکری کنم بر مرگ خویش! خود را می آویزم به دار درمانده و شیدایی ام! رفتی فلک بر کار خویش از یاد بردی یار خویش دستی به دل داری و من ابری به دل بارنی ام همصحبت دیوان شدی ای وای بر دنیای خویش مردی کن و ما را ببخش همصحبتی پنهانی ام! با ما نکردی تو جفا کشتی مرا تو در خفا زین رسم را با خود ببر من زاده ی تنهایی ام

من از عهد آدم تو را دوست دارم
از آغاز عالم تو را دوست دارم

چه شب‌ها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم‌نم، تو را دوست دارم

نه خطی، نه خالی! نه خواب و خیالی
من ای حس مبهم تو را دوست دارم

سلامی صمیمی‌تر از غم ندیدم
به اندازه‌ی غم تو را دوست دارم

بیا تا صدا از دل سنگ خیزد
بگوییم با هم: تو را دوست دارم

جهان یک دهان شد هم‌آواز با ما
تو را دوست دارم، تو را دوست دارم

قیصر امین پور

وقتی که خوابی نیمه شب، تو را نگاه می‌کنم
زیبایی‌ات را با بهار گاه اشتباه می‌کنم

از شرم سر انگشت من پیشانی‌ات تر می‌شود
عطر تنت می‌پیچد و دنیا معطر می‌شود

ر این توهمات پیچ در پیچ خاکستری

شاید که دستی سرخ

کبودی گونه های تاریخ را مرهم می نهد

در همین نزدیکی

زیر بار تکرار ثانیه هایی که مدام

چنگ در گریبان هم می زنند

دستی سبز از طراوت گونه ها ی فقر

تیله های بلورین دلی شکسته را

سوال می کند!

شاید که این هجوم کهنه می خواهد

از حلقوم نقره ای آلونک های سر به فلک کشیده

سهم عریان و لخت اندیشه هایی که در باد

بر خود می لرزند را

بستاند

شاید که آن پر نور ترین ستاره

و تمامی ستارگان دیگر

که در قلبشان ذره ای عدالت موج نمی زند

توهمات نورانی ای هستند

که در درون با سیاهی آمیخته اند

شاید که اوج لذت این ستاره ها

به تولد سیاه چاله ها ختم خواهد شد

کاش سیاه چاله ها هم به صداقت قاصدک ایمان می آوردند

کاش قاصدک ها هم می توانستند معجزه کنند

آن وقت شاید آن پرنورترین ستاره

می توانست 

عدالت را استنشاق کند

وشاید که عدالت از شیقه های زمان بالا می رفت

و دیگر ثانیه ها دست در گریبان هم نمی کردند.