وباز هم«لـیلا دوبـاره قـسمـت ابـن الـسـلام شــد »

وباز هم«لـیلا   دوبـاره  قـسمـت  ابـن  الـسـلام  شــد »         

او   قــول   داده   بود   که   لـیـلا   نـمی رود            مال  مـن  است ،  بی من از  اینجا   نمی رود

او  قول  داده  بود  آدم  و حواش  می شـویـم            سوگـند  خـورده بود  که  فـرداش  می شـویـم

او  قول  داده  بود  که  موسی  رفـیق  ماست            عــیسی   شهود  پـاکـی  دامـان  ما  دو تـاست

ایـوب   را   بـه   خـاطـر  مـا   آفـریـده  اسـت            کـشـتـی  نـوح  را  طـرف  مـا  کـشـیده  اسـت

تـرسی   نداشـتـیـم   کـه   از   بـت پـرست هـا            مـردی  تـبـر   به   دست  فـرستاد  پـیش   مـا

او   قـول   داده   بـود   فـقـط   عـاشق   مـنی            عـلـم   مـنی   شـعـور   مـنی   مـنـطـق   مـنی

آخر  خداست  هر  چه  بخواهد چه خـوب ، بد            بـی  اذن  او  كه  رود  به  دریـا    نـمـی رود

اما    عجیب   رود   به  دریا  رسید و  رفــت             بر  صورت  زمخت  زمین  پا  کشید و رفـت

فـردا  رســیده اسـت ،   تـو  رفتی  بدون  من            حالا  تـویی  که  تـشنه  ترینـی  به  خـون  من

فـــردا  رســیــد  و آدم  و  حــوا  تــمـام  شــد            « لـیلا   دوبـاره  قـسمـت  ابـن  الـسـلام  شــد» 

«لـیلا   دوبـاره  قـسمـت  ابـن  الـسـلام  شــد »         « دیگر   تمام    شد   گل    سرخم  تمام   شد »

 مـوسی عـصاش را سر ماها شکـست و  رفـت           با هـر دو دست زد سر ما را شکـست و  رفـت

وقــتـی  كـه  دیـد  كـار  من  و  تو  نمی شـود             از روی عرشه ، نوح خودش را به خـواب زد

ایـوب  ـ  بر خلاف  هـمیـشه  ـ  عـجـول  شــد             آتـشـی  بـر  مـن  زد  و  بـاران  نــزول  شـــد

قـوم  یـهـود  بود  و  ســراســر  شـلـوغ  بـود            عـیسی  زبان  گـشود  که  مــریـم  دروغ  بود

مرد   تـبـر   به   دست   مرا   ترک   می کند             تـنـها   بـت   بـزرگ   مـرا   درک   مـی کـنــد

مـوسی  عـصای  معـجزه اش  را غـلاف  کرد            دیشب  خدا  به  ضـعف  خودش  اعـتراف  کرد

دیـگـر  خــودم   به  جای  خـدا  خـالـق  تـوام            از   این   به   بـعـد   مثل   خدا  عـاشـق  تـوام

اقـرأ  به  نـام  هـر  چـه  نـمی دانی  از  غـزل            لـیـلای  مـن   نگـو  کـه  پشیـمانـی  از  غــزل

اقرأ  به  نام  لـیلی و مـجنون  که قـرن هاست           تـمـثـیـل  هـای   واقـعــی   اشــتـیـاق   مـاســت

لـیـلا   تو   اولـیـن   زن   مـبعـوث   عــالـمی            چشم   حسود   کور  ،   تـو   نامـوس  عـالمـی

از   ابـرها   بــخـواه   كه  بـاران   بــیـاورنــد            حـالا   بـلـنـد   شـو   هـمه   ایـمان   بـیاورنـد

از   سـرزمـیـن   ابـرهـه   تا   فـیـل   می وزد            از   روشنای   چـشم   تو   انـجـیـل   می وزد

حالا   حـجـاز   دامـنـه ی   روسـری   تـوست            این  سرزمین   کودکـی   و   مادری   تـوسـت

بـا   پـیـروان   واقـعــیـت   خالـصـانه   بــاش            تبلیغ  عــشـق  کن   غـزلی   عـاشـقانه   باش

بیت  الـمـقدس  تـو  هـمین  چشم های  توست           عـشق ،  آفریدگار  تو هست  و  خدای  توست

دور  خودت  بگرد  و  خودت  را  طواف  کن             بـر  گـرد آن  لـبان   صـورتیت  اعـتکاف  کـن